De serie 218 is het hoogtepunt van de ontwikkeling van de DB-diesellocomotieffamilie V160, die ook de locomotieven van de series V160 (later 216), 215, 217 en 210 omvat, evenals de eenmalige 219 001. De eerste serie locomotieven van de V160 werden vanaf 1964 in gebruik genomen. Omdat al duidelijk werd dat de V160 met zijn vermogen van 1900 pk, een topsnelheid van 120 km/u en de stoomketel voor het verwarmen van passagierstreinen vaak tegen de grenzen van zijn capaciteit werd gestuwd, hebben de door de DB geteste concepten voor capaciteitsverhoging bij verschillende locomotieffabrieken.Wat de sterkere locomotieven gemeen hadden, was de 40 cm grotere totale lengte, die plaats maakte voor een generator. Omdat er in 1967 nog maar weinig ervaring was met de elektrische treinverwarming van de V162 en V169 en er een nieuwe, krachtigere motor getest moest worden, ontwikkelde Krupp de serie 215, die nog was voorzien van stoomverwarming en een nieuwe twaalfcilinder droeg. MA 12 V 956 TB10 motor van MAN. Tegelijkertijd werd de serie 218 ontwikkeld, waarvan de 1e en een deel van de 2e serie aanvankelijk dezelfde motor hadden als de 215, maar al af fabriek was uitgerust met een generator voor het elektrisch verwarmen van de reizigerstreinen. 44 locomotieven van de tweede serie werden uitgerust met de MTU MA 12 V 956 TB11 dieselmotor, die 2800 pk moest leveren. De 398-serie exemplaren van de 140 km/u snelle 218, geproduceerd vanaf 1971, worden gebruikt op alle niet-geëlektrificeerde trajecten van de voormalige DB voor reizigers- en goederentreinen. De jongste 218 die nog steeds in bedrijf zijn, zijn meer dan 40 jaar oud en nog steeds uiterst betrouwbaar. De roodbeige gespoten 218 217 is qua kleur een exoot onder de diesellocomotieven van de DB Oorspronkelijk zouden meerdere locomotieven in TEE-schema worden gespoten om TEE-treinen in dezelfde kleur over niet-geëlektrificeerde hoofdlijnen te vervoeren lijnen. Omdat de DB bij de levering van de locomotief echter had besloten om voor alle treintypen de oceaanblauw/ivoorkleurige kleurstelling over de hele linie in te voeren, werd besloten om het bij het eenmalige te laten. Deze locomotief was ook erg populair bij fotografen, zoals de tien 218's, die vanaf 1984 puur oranje en kiezelgrijs waren geverfd en de CityBahn-treinen tussen Keulen en Meinerzhagen trokken. Ter ere van deze tijd werden in 2012 de nummers 218 137 in CityBahn-kleuren overgeschilderd.
Eigenschappen:
Herontworpen frame en behuizing
Structuur en frame van metaal
Opengewerkte ventilatieroosters in het dak, geëtste looppaden
Meerdelige draaistelpanelen met echte stalen veren
Afzonderlijk aangebrachte leuningen en treden
Veerbelaste buffers
Koppeling in linkgeleide NEM-schacht
Vijfpolige ESU-motor met twee vliegwielen
Aandrijving via cardan/wormwiel op drie assen, twee antislipbanden
LokSound 5-decoder voor gebruik met DCC, Motorola®, M4 en Selectrix
Zelfstandig aanmelden bij centra met RailComPlus®- of mfx-functionaliteit
PowerPack-opslagcondensator voor ononderbroken stroomvoorziening
Luidspreker met grote geluidscapsule voor maximaal geluidsgenot
Universele elektronica met insteekbare slijper en schuifschakelaar voor omschakeling tussen tweedraads- en middendraadbedrijf
Rookgenerator synchroon met het locomotiefgeluid
Gedigitaliseerde originele geluiden van een 218
Sensorgestuurde bochtengeluiden bij langzaam nemen van bochten
Rijrichting wisselende lichten, koplampen op de trein uitschakelbaar, rangeer-, machinistencabine- en machinistenbureauverlichting
Rem vonkt bij hard remmen
Een pipet voor het vullen van de rookgenerator en een tweede koppeling worden meegeleverd
Minimale begaanbare radius = 360 mm
Lengte over buffers = 188,5 mm
